وقتی سایت ایلنا خبرگزاری کار ایران را در روز پنجشنبه ۲۷ / ۰۶ / ۱۴۰۴ میخوانی با اولین تیتر (بزرگترین تیتر) شوکه میشوی “آزادی یک فعال کارگری پس از چهار سال حبس با اعمال شاقه”! این خبرگزاری تا کنون در رابطه با فعالین کارگری زندانی شده در زندانهای حکومت جمهوری اسلامی ایران خبری ننوشته است، با خواندن این خبر ذهنت به دنبال ده ها فعال کارگر زندانی میرود. اما مطلب را که دنبال میکنی با خبر میشوی که << آلیکساندر یاراشوک چهار سال به علت فعالیتهای کارگری در زندان بوده و طبق اظهارات خود، حبس با اعمال شاقه را تحمل کرده است. دولت لوکاشنکو رئیس جمهور مادام العمر بلاروس، او و همقطارانش را به فعالیت سیاسی علیه حکومت محکوم کرده بودند>>. اگر چه آلیکساندر یاراشوک ایرانی نیست ولی با این وجود؛ خبر آزادی وی بسیار خوشحال کننده است؛ چرا که بین کارگرِ بلاروس و کارگران دیگر کشورها از جمله ما کارگران ایرانی فرقی نیست. سرمایه دارانِ کشورهای مختلف دست در دست هم ما کارگران جهان را استثمار میکنند و حکومت ها حافظ منافع آنها میباشند، از همین جهت است که گفته میشود “کارگران مرزی ندارند”.
ایلنا ادامه میدهد <<لوک تراینگل (دبیرکل کنفدراسیون جهانی اتحادیههای کارگری) گفت: دولت لوکاشنکو در بلاروس این آزادیها را به عنوان یک اقدام خیرخواهانه و لطف به تصویر کشیده است، اما آزادی این کارگران و شرایطی که آنها از زندان توصیف میکنند، آشکار میکند که در یک سیستم فاسد و دیکتاتوری زندگی میکنند. یاراشوک، فدینیچ و چندین مبارز برجسته دیگر آزاد شدند اما از مرز لیتوانی به خارج این کشور تبعید شدند>>. بله، عده ای کارگر که برای خواسته های خود مبارزه میکردند توسط “یک سیستم فاسد و دیکتاتور” به “فعالیت سیاسی علیه حکومت محکوم شدند” که پس از چند سال حبس مورد عفو قرار گرفتند! آیا این خبر برایمان آشنا نیست؟ که خبرگزاری (ایلنا) آنرا برای ما یک خبر داغ میداند؟! این سبک گزارشِ خبر مختص ایلنا نیست، باید تمام خبرگزاری ها از آن تبعیت کنند: گرانی، تورم، فقر، پائین بودن دستمزدها، نبود امنیت شغلی، بیکاری، اخراجِ کارگران و دیگر حقوق بگیران، عدم پرداخت بموقع حقوقها، سرکوبِ اعتراضات و اعتصابات، ستم مضاعف بر زنان، دیکتاتوری و نبود آزادی، زندان و تبعید، سیستم فاسد حکومتی، اختلاس و دزدی، کارتن خوابی، قتل و جنایت و تجاوز و هزاران معضل اجتماعیِ دیگر؛ متعلق به کشورهای خارجی است اما کشور ما گل و بلبل میباشد. صدا و سیما در گزارش دهی به این سبک بالاترین نمره را دارد؛ در تمامی اعتراضات و تجمعاتِ لایه های مختلف جامعه برای کسب خواسته های خود؛ شعار “ننگ ما ننگ ما صدا و سیمای ما” طنین افکن است؛ چراکه با ده ها تجمع و اعتراض در طول یک هفته در این کشور؛ هیچ گزارشی در این موارد از صدا و سیما پخش نمیشود. بعنوان مثال اخیراّ اعتصاب کارگران شرکت آلومینیوم اراک ذهن هر کارگر و فعال کارگری را بخود مشغول کرده است و هر روز کارگران بیشتری بعلت اعتصاب غذا راهی بیمارستان میشوند؛ اما از اعتصاب این کارگران و خواسته های آنها خبری نیست. بله؛ کشور ما گل و بلبل است.
۲۸ شهریور ۱۴۰۴
