از هفت تپه چه خبر؟ به راست کارگری،به چپ پوپولیست! – کامران پایدار

کارگری

مطالباتمان را باید با اعتراض به دست بیاوریم.این مدیریت جدید به اندازه کافی وقت کشی کرده است.مانند قبل باید متحدانه اعتراض کنیم و…؟؟!
جمله فوق سرتیتر پیامی است که این روزها با امضای جمعی از کارگران بخشهای مختلف هفت تپه در میان کارگران ناراضی هفت تپه و در کانال مستقل تلگرامی کارگران هفت تپه دست به دست میشود .زمزمه های ناامیدی از یک سراب ،زمزمه های امید وبازگشت و رجوع به مبارزه رادیکال واتکا به صف مستقل کارگری بی توهم ،بی چون و چرا.قرار بود کارگران اخراجی برسر کارهایشان بازگردند،تعیین تکلیف امنیت شغلی و استخدام کارگران فصلی،برداشتن قوانین چند گانه و تفرقه افکنانه در پرداخت ها و قراردادها،همسان سازی دستمزدهای کارگران هفت تپه با دیگر کارگران هفت طرح،مختومه شدن پاپوش دوزیها و پرونده فرزانه زیلایی وکیل کارگران هفت تپه و…هم اکنون شش هفت ماهی از سراب پیروزی بزرگ و فتح الفتوح راست کارگری و چپ پوپولیست نگذشته است.بادکنک به هوانرفته ترکید.از قرار سناریوی حکومت اسلامی سرمایه داران و بازیگرانش به گل نشسته است .کارگران در این چند ماه نتنها به خواستهای برحقشان دست نیافته اند بلکه تا اندازه زیادی انرژی ،اتحاد و صف رزمنده کارگران به انحراف و هرز رفته است.(البته این شرایط بسیار موقت و گذراست)حکومت اسلامی سرمایه داران که با انواع بن بست ها و بحرانهای لاعلاج درگیر است و درحالیکه هرروزه با انواع تجمعات و اعتراض و اعتصاب کارگران ،زنان ،جوانان ، معلمین و بازنشستگان و…روبرست درمانده و عاجز حتی از پاسخگویی به حداقل ترین خواستهای بخشهای معترض و به جان آمده خصوصا کارگران و زحمتکشان است .حکومت درمانده و جنایتکاری که در مرداب بحرانهایش با یک پا در لب گور جان میکند چاره ای ندارد جز سرکوب و سانسور،جز چماق و تفنگ و زندان وشکنجه و اعدام ،چاره ای ندارد جز پروپاگاندای دروغ و وعده های بی اساس پوچ و دروغ ،چاره ای ندارد جز با نفوذ پلیس سیاسیش در جنبش کارگری و دیگر جنبشها و…تا به انحرافش بکشد ،تا بی خطرش سازد ،تا اخته اش نماید .تا با ایجاد توهم و تفرقه به مسیر انحرافیشان ببرد.تا مبارزات پرشور رزمنده کارگران و همه بخشهای جامعه را که جوهر مبارزاتشان خواستهای روشن و شفاف صنفی واقتصادی و سیاسی و سرنگونی کل حاکمیت جنایت اسلامی است را دربیراهه های مسیر های انحرافی فرساینده و بدون نتیجه به خواستهای بی خطر صنفی و قانون گرایی و سرخوردگی در چارچوب حکومت اوباش اسلامی کانالیزه واخته نماید ؟و البته حکومت اسلامی در عرصه هایی نیز موفق بوده است .در فقدان رهبری و سازماندهی یک حزب کمونیستی و کارگری جدی ،آگاه و مسئول و پا برزمین.اگردرسالهای ۹۶ به بعد مبارزات قهرمانانه و مجدانه و پرشور کارگران هفت تپه با شعار نان ،کار،آزادی – اداره شورایی آنچنان به جلو صحنه آمده بود که پرچم و نماد مبارزاتی همه کارگران و زحمتکشان در سرتاسر ایران شده بود، بگذار حالا با سناریو سازیهای حکومتی از شرکت تعدادی کارگران راست و ناآگاه در نمایش انتر چرخانی رییسی قاتل گرفته تانمایش خلع ید واجرای قانون و …تا دخیل بستن به پاسدار معدوم سلیمانی و رییسی و دیگر بخشهای حکومت جنایتکار اسلامی!جالب است زمانیکه این شو حکومتی در جریان بود برخی چپهای پوپولیست و راست غیر کارگری با خود شیفتگی مثال زدنی مدعی بودند که توازن قوا در میدان مبارزه تعیین میکند،اگر در گوشه و کناری صدا و بحث اعتصابی در هفت تپه بود می گفتند این دسیسه و توطئه باند اسد بیگی برای ایجاد اختلال وآشوب و بی نتیجه کردن پیروزی کارگران است ؟ البته کدام نتیجه؟ کدام پیروزی؟ اگرتاکیدی بر صف مستقل و رادیکالیسم کارگری میشد،اگر تاکیدی بر مجامع عمومی و شوراها و…می شد می گفتند به چشم فعالین کارگری خاک نپاشید و شورا و مجمع عمومی و اعتصاب و تاکید بر رادیکالیسم چپ کارگری را به چریکیسم وسیانور تشیبه میکردند و…اینها ادعا نیست.همین حالا این ادبیات سخیف و الکن چپ سرخورده غیر کارگری در آرشیو سایتهایشان مجازیشان محفوظ و در دسترس است !!و در عین حال پرونده گرایش راست کارگری از شرکت در نمایشات آخوند چرخانی حکومتی و دخیل بستن به جانیان حرفه ای در دسترس و قابل رجوع است.چه بهتر که مبارزات معلمین محدود و محصور شود در صنفی گرایی درقانون گرایی در رتبه بندی و همسان سازی؟ اگر کارگران فولاد با آن سابقه رزمنده ودرخشان اعتصاب نموده و به خیابان آمده اند چه بهتر که در عوض شعار نان ،کار،آزادی و اداره شورایی و آن پیشینه رزمنده اما حالا بگویند استاندار ، فرماندار حمایت حمایت و… همه این وقایع رعدی در آسمان بی ابر نیست !؟ اتفاقی نیست .خوبخودی نیست . شکست سناریو حکومت و سرمایه داران وسراب لغو خصوصی سازیها در هفت تپه ، صنایع ملی فولاد ،کشت و صنعت مغان ،هپکو و…ارمغان و مائده آسمانی برای کارگران و زحمتکشان نیست .در اصل ۴۴ قانون اساسی حکومت اوباش اسلامی بخش اقتصاد بر۳ اصل تعیین شده است.دولتی ،تعاونی ،خصوصی حالا دیگر در این ۴۴ سال گذشته هرگاه سود جویی و منفعت و امنیت سرمایه داران و حکومتشان و قطر کیف پول و حسابهای بانکیشان در معرض تهدید و خطری بوده است به تناوب این اصول ارتجاعی اعمال و اجرایی شده است.این پدیده تازه ای نیست ن .مبارزات و مطالبات کارگران،زنان ،معلمین ،بازنشستگان و…صرفا خواستها و مطالبات صنفی در سالهای ۵۷ و ۶۰مدافعان و سینه چاکان این ترفندهای ضد کارگری جریانات ضد کارگری اکثریتی –توده ای و خانه کارگریها و شورای اسلامی چی ها بودند و امروز تعدادی از محافل در انزوا و چند نفره چپ پوپولیست مریخی بریده از جامعه در انتهای صف کیانوری و نگه دارهاو گرایش راست کارگری به سناریو سازی و کارگردانی حکومت اسلامی سرمایه داران .مطالبات و خواستهای صنفی و اقتصادی کارگران اجزایی مکانیکی و جدای از یکدیگر نیست .اگر در مبارزات جاری کارگران دستمزدی افزایش یابد ،اگر شدت و ساعت کاری کاهش یابد ،اگر قراردادی تبدیل به استخدام رسمی شود،اگر یک کارگر اخراجی به کارش بازگردد و…اگر یک لیوان شیر ،یک کیلو گوشت و پنیر و میوه به سفره کارگری افزون شود این قطعا یک پیروزی شیرین برای ما کارگران و کمونیستهاست . اگر قرار است کارگران و زحمتکشان با سرمایه داران و قدرت حاکم مناسبات بورژوازی و کار مزدی و…تعیین تکلیف نمایند .مبارزات و خواستها و مطالبات صنفی به هیچ وجه ،ابدا از خواستهای سیاسی جدا و منفک نیستند .مبارزات صنفی ،مبارزات اقتصادی در عین اینکه پیشرویهای برحق و شیرینی برای ما کارگران است به خودی خود ناکافی و نارساست.مبارزات صنفی ،مطالبات اقتصادی لازمه و اهمیت و مبرمیتش در هم پیوندی و ارتباط بسیار نزدیک و تنگ با مبارزات سیاسی و بستر سازی برای برپایی انقلاب اجتماعی کارگری است .حکومتها و سرمایه داران توهمی ندارند ،نادان و بی تجربه و مجنون هم نیستند .آزادی ، برابری و خوشبختی وصلح ، حرمت و رفاه انسان بااهدا شاخه های گل به محضر سرمایه داران و حکومتهای مزدورشان به کف نمی آید . باید از این تجربیات آموخت!.تاکید بر صف و سیاست مستقل کارگری ، تاکید بر کمیته های اعتصاب ،برپایی صندوقهای اعتصاب ،تکیه بر مجامع عمومی و شوراها ی کارخانه ای ،منطقه ای و فرامنطقه ای و سراسری ،تاکید بر تشکل و اتحاد ،تاکید براعتصاب و کف خیابان یگانه راه گشاینده رهایی و انقلاب کارگریست .
زنده باد انقلاب کارگری
کامران پایدار
۱۳/۱۲/۱۴۰۰