بند زنان زندان مرکزی بوشهر «جهنمی فراموش شده» از برهنگی اجباری تا ارائه خدمات جنسی

زنان

سپیده قلیان زندان بوشهر را «سیاه‌چالی» توصیف کرده که «هرگونه سرپیچی و سرکشی از اوامر خشن و غیرانسانی اداره‌کنندگان زندان برابر است با مچاله‌شدن بیشتر و بیشتر در این برزخ که نه صدایی به بیرون دارد و نه چهره‌ای».
به نوشته‌ی سپیده قلیان ، «زنانی که از طرف خانواده حمایت مالی نمی‌شوند، نزد زندانی‌های مرد بند مالی» فرستاده و «صیغه موقت آنها» می‌شوند.
«هرکسی هم که اعتراض کند، تشدید شکنجه‌ها کَمین‌اش را می‌کشد؛ تهدید به معاینه‌ی آلت تناسلی در برابر تمام پرسنل و زندانی‌ها، ضرب و شتم زندانی، قرنطینه‌ی زندانی، آوردن گارد و شکنجه و تعرض، قطعی تلفن، ملاقات و لغو مرخصی» می‌شوند.
سپیده قلیان زندانی سیاسی که اخیرا به مرخصی آمده است در رشته توئیتی درباره وضعیت زنان در زندان عمومی بوشهر نوشت که آنها تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها و غیرانسانی‌ترین رفتارها قرار دارند و مجبور به نشان دادن آلت تناسلی، ارائه خدمات جنسی و صیغه موقت می‌شوند.
او نوشته که ۲۰ مورد از نقض آشکار حقوق زندانیان را به صورت شفاهی و کتبی به مسئولان اعلام کرده ولی «پاسخی جز سکوت گورستانی نگرفته‌ام.»
قلیان زندان بوشهر را «سیاه‌چالی» توصیف کرده که «هرگونه سرپیچی و سرکشی از اوامر خشن و غیرانسانی اداره‌کنندگان زندان برابر است با مچاله‌شدن بیشتر و بیشتر در این برزخ که نه صدایی به بیرون دارد و نه چهره‌ای.»
او که یکسال پیش از زندان اوین به زندان عمومی بوشهر تبعید شده، نوشته است که «زنان زندانی این بند به جرم زن بودن و زندانی بودن تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها و ضدانسانی‌ترین شرایط ممکن نگهداری می‌شوند».

سپیده در این رشته توئیت به بیان شکنجه و رفتار غیرانسانی با پنج زن زندانی با اسامی مستعار پرداخته که چگونه مجبور به «ارائه خدمات جنسی و صیغه موقت» با «هماهنگی مسئول بند» شده‌اند.

او میگوید:، «زنانی که از طرف خانواده حمایت مالی نمی‌شوند، نزد زندانی‌های مرد بند مالی» فرستاده و «صیغه موقت آنها» می‌شوند.

در یکی از این توئیت‌ها آمده است: «هرکسی هم که اعتراض کند، تشدید شکنجه‌ها کمینش را می‌کشد؛ تهدید به معاینه‌ی آلت تناسلی در برابر تمام پرسنل و زندانی‌ها، ضرب و شتم زندانی، قرنطینه‌ی زندانی، آوردن گارد و شکنجه و تعرض، قطعی تلفن، ملاقات و لغو مرخصی» می‌شوند.

او از به کار گرفتن روش‌های شکنجه علیه کودکان زندانیان زن نیز خبر داده که «مراسم تدفین نمادین» با «کفن‌پیچ‌» کردن کودک یک زندانی افغان انجام شده تا «بترسد و شب زودتر بخوابد».
در این رشته توئیت به موارد متعددی از آزارهای زنان زندانی با جرائم عمومی نیز اشاره شده که شامل حجاب اجباری بجز هنگام خواب، عریان کردن زندانیان و اجبار برای نمایش آلت تناسلی‌شان در جمع، اجبار در پوشیدن سینه‌بند حتا هنگام خواب بوده است.

بر این اساس، در پی اعتراض زندانیان به پوشیدن دائمی لباس زیر، مسئولان زندان بوشهر برای تنبیه، «تمام لباس‌های زیر را به زور جمع کرده و مددکار فعلی بند برای تنبیه او همه زنان زندانی را مجبور به تحویل لباس زیرشان می‌کند. او زنان زندانی را فاحشه‌های شهر خطاب می‌کند و تهدید می‌کند که اگر لباس‌های زیرشان را تحویل ندهند، آنها را به زور از تن‌شان درمی‌آورد.»

پوشیدن لباس زیر حتا در زمان عادت ماهیانه نیز هفته‌ها ممنوع بوده است.

در این بین، حمام گرفتن خارج از موعد تعیین شده برای زندانیان، مجازات‌ برهنه شدن در هواخوری را در پی دارد. «مسئول بند سحر را در هواخوری لخت می‌کند، با همکاری مددکار بند با شیر و آب معدنی غسل می‌دهد و بقیه‌ی زندانیان را وادار می‌کنند که صحنه را تماشا کنند و او را هو کنند. اگر کسی نگاهش را بدزدد از حق تلفن محروم خواهد شد. ده‌ها چشم، خشمگین و حیرت‌زده به تن عریان و لرزان زن خیره شده‌ایم. هر کدام فکر می‌کنیم چقدر تنها و بی‌پناهیم.»
اینهمه در حالیست که از وضعیت زندان‌های جرائم عمومی به نسبت زندان‌های جرائم امنیتی و سیاسی، اطلاعات کمتری منتشر می‌شود و این زندانیان به دلیل اینکه مجرمان کیفری و ناشناس هستند، صدایشان در سطح عمومی به گوش مردم نمی‌رسد. برخی گزارش‌ها از جمله این رشته توئیت سپیده قلیان از شدیدترین شکنجه‌ها و آزارهای زندانیان عمومی خبر می‌دهند که در سایه‌ی برخورداری مأموران زندان و زندانبانان از حمایت بالادستی‌ها و یا عدم نظارت حقوقی بر رفتار آنها، به هر روشی علیه زندانیان اعمال می‌شود.